Wordt het met alle belemmerende en tijd en geld verslindende wetgeving niet weer gewoon eens “tijd voor natuur”?
Met alle goede bedoelingen van dien lijkt sommige natuurwetgeving soms voorbij te gaan aan het doel. De Flora en faunawet schrijft voor dat er ontheffingen moeten worden aangevraagd als er een risico is op het overtreden van de verbodsbepalingen uit de wet. Wetgeving is op zich een goede zaak en ook heel erg nodig om onze natuur te beschermen.
Aanvankelijk was er nog een goede wisselwerking tussen aanvrager, deskundige en beoordelaar. In plaats van een ontheffing aan te vragen kon er met een goed projectplan worden aangetoond dat de natuur geen schade zou leiden of juist zou worden versterkt. Een projectplan heeft nog iets productiefs. Je investeert in een goed plan waar de natuur wat aan heeft.
Sinds de Europese commissie onze beoordelaars op de vingers heeft getikt moeten de regels echter strak worden nageleefd en is er geen ruimte meer voor “maatwerk”. Feitelijk laten we ons door Europa dicteren en schrijven we nu ontheffingsaanvragen en reacties daarop en proberen we ons op papier helemaal in te dekken.
Maar wat als er nu juist natuur gemaakt of hersteld moet worden?
Aangezien ook het individu beschermd is, kan een enkele plant of dier soms de realisatie van een heel plan tegenhouden. Moeten we in dat geval bij de Flora en faunawet niet ook veel meer uit gaan van de saldobenadering? Als de biodiversiteit er 10 keer op vooruit gaat, mag er dan niet één van de honderd orchideeën die er staan sneuvelen in de strijd?
Beoordeling op papier, kosten voor 3 nestkasten € 7.500,00.
Veel wet en regelgeving wordt alleen op papier getoetst. We besteden met zijn allen duizenden euro’s om eindeloos zaken te registreren, randvoorwaarden te stellen en beloftes te maken die in sommige gevallen niet worden nagekomen of niet worden gecontroleerd. Natuurlijk moet je weten welke beschermde of bijzondere soorten er zitten om te kunnen oordelen of je in een bepaald gebied natuurschade toebrengt. Maar om vervolgens een paar maanden lang rapporten en brieven te schrijven, wat de aanvrager en beoordelaar op hoge kosten jaagt, om vervolgens na 7 maanden met elkaar te concluderen dat er ter compensatie van de natuurschade 3 nestkasten moeten worden opgehangen is misschien wel wat uit verhouding. 3 nestkasten à € 2.500,00? Voor 10% van de gemaakte kosten koop je gemakkelijk 20 nestkasten! Misschien ook wel een vorm van een perverse koppeling.
Als “natuurmensen” zit het ons dwars dat er zo veel geld wordt besteed aan het heen en weer schuiven van papieren, zonder dat de natuur er wat mee opschiet en zonder naleving op de voorwaarden. We storen ons er ook aan als de wetgeving belemmerend werkt op natuurontwikkeling. Eén van de initiatieven om dat te verbeteren is opgepakt door Innovatienetwerk. Dat initiatief heet “Tijdelijke natuur” en daar heeft u op de andere webpagina onder het kopje [innovaties] over kunnen lezen.
Iedereen die zich geroepen voelt om te reageren nodigen wij uit om ons over deze brainstorm / rondje ongenoegens een e-mail te sturen.